Η Αντισεισμική Τεχνολογία έχει προοδεύσει τα τελευταία χρόνια, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την κατασκευή νέων κτιρίων με υψηλές αντοχές στα φυσικά φαινόμενα και με γνώμονα πάντα την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Ωστόσο, μεγάλο μέρος των υφιστάμενων κατασκευών έχει υλοποιηθεί σε εποχές που οι γνώσεις σχετικά με την αντισεισμική τεχνολογία ήταν περιορισμένες. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο ποσοστό των κατασκευών αυτών δεν πληροί τα κριτήρια αντισεισμικής συμπεριφοράς και είναι ευάλωτες με κυριότερη παθολογία τη μικρή αντοχή σε σεισμικές δράσεις, τη μειωμένη ακαμψία ή πλαστιμότητα και την παρουσία μηχανισμού μαλακού ορόφου – πιλοτή.

Επιπλέον, τυχόν παρεμβάσεις σε υφιστάμενα κτίρια, όπως προσθήκες ορόφων, αλλαγές χρήσης, αλλαγές γεωμετρίας κ.α., απαιτούν το στατικό έλεγχο του φορέα.

Κατά τη μελέτη αποτίμησης που προηγείται της μελέτης ενίσχυσης, προκύπτει συμπέρασμα για την συμπεριφορά του υφιστάμενου φορέα στις δράσεις σχεδιασμού (σεισμός, άνεμος, χιόνι, κ.α.). Στην περίπτωση που η συμπεριφορά του φορέα κρίνεται ανεπαρκής βάσει των ισχύοντων κανονισμών και διατάξεων, εκπονείται μελέτη στατικής ενίσχυσης με στόχο την αποκατάσταση του φορέα και την ενδυνάμωσή του για την ασφαλή λειτουργία του.

Οι στρατηγικές των επεμβάσεων και η μελέτη στατικής ενίσχυσης προκύπτουν βάσει του Ευρωκώδικα 8 και του ΚΑΝ.ΕΠΕ.

Ενδεικτικά εφαρμόζονται: εκτοξευόμενο σκυρόδεμα (gunite), μανδύες, ανθρακοελάσματα, κλωβοί, εμφάτνωση πλαισίων